Wstęp do fotografii dokumentalnej

Pod koniec wieku niektórzy fotografowie skierowali swoje aparaty na zwykłych ludzi. W Nowym Jorku dziennikarz prasowy Jacob Riis pisał o losie biednych ludzi. Gdy dowiedział się o lampie błyskowej, użył jej do przedstawienia ciemnych, zapuszczonych zakamarków, w których żyli imigranci i dzieci w mieście. Zostały one później zebrane w książce z fotografią uliczną pod tytułem How the Other Half Lives. Dzięki jego zdjęciom powstało nowe prawo dotyczące pracy dzieci i lepszych szkół. Udowodniły one, że fotografia dokumentalna przedstawiająca życie ludzi może przełożyć się na zmianę w społeczeństwie. Kilka dekad później socjolog Lewis Hine użył swojego aparatu, by ujawnić okrucieństwa pracy dzieci w Appalachach.

Rozwój dziedziny dzięki twórcom dokumentów z XX wieku

W latach 30. XX wieku amerykańscy fotografowie Dorothea Lange i Walker Evans zostali zatrudnieni przez agencję Farm Security Administration w celu udokumentowania trudów migrantów i dzierżawców podczas Wielkiego kryzysu. Zdjęcia Lange, na przykład słynna fotografia Migrant Mother, podniosły świadomość w społeczeństwie i przekonały rząd federalny do udzielenia pomocy.

W tej samej burzliwej dekadzie francuski fotograf Henri Cartier-Bresson robił zdjęcia w całej Europie, mając obsesję na punkcie idei, że fotograf może „naprawić wieczność w jedną chwilę”. Po II wojnie światowej wraz z Robertem Capą i innymi fotografami założył agencję fotograficzną Magnum Photos, której główną misją była służba ludzkości polegająca na robieniu zdjęć na całym świecie.

W latach 60. XX wieku fotograf Diane Arbus użyła fotografii dokumentalnej do wspierania reprezentacji marginalizowanych grup. Jej tematy obejmowały tancerzy egzotycznych, nudystów, artystów karnawałowych, starsze osoby, dzieci, matki oraz członków społeczności LGBTQ+. Dekadę później Nan Goldin zyskała sławę ze względu na jej fotografie przedstawiające drag queen w Bostonie oraz scenę post-punk w Nowym Jorku.

Przez prawie dwa wieki fotografia dokumentalna była sposobem artystów na ukazywanie niesprawiedliwości i wzbudzanie troski wśród wszystkich ludzi.

Odrób zadania domowe.

Poszukaj informacji na interesujący Cię temat. „Fotografia dokumentalna naprawdę łączy się z poszukiwaniem informacji i rozmowami” — mówi fotograf Andres Gonzalez. Według niego możliwe jest też podejście skupiające się mniej na informacjach, a bardziej na emocjach. Pisząc American Origami, książkę o strzelaninach w szkołach, Gonzalez spędził sześć lat w różnych archiwach, badając ich historie w ramach szerszego kontekstu przemocy z użyciem broni.

Pisz dużo. Cohn Mówi: „Potrzebujesz też mieć scenopis. Musisz pomyśleć o ujęciach oraz opisać zdjęcia — chwile, które chcesz pokazać. Czy potrafisz opisać je własnymi słowami? Tylko wtedy będziesz w stanie wyjaśnić je innym osobom. Mając tę wiedzę, możesz spróbować zrobić zdjęcia”.

Uzbrój się w cierpliwość.

Zarabianie na życie fotografowaniem jest trudne. Wymaga czasu i wytrwałości. Cohn opowiada: „Nie bój się wykonywać innych zajęć, aby pokryć wydatki związane z fotografią. Rób to, co musisz, i nie wstydź się tego”.

Cierpliwość musi też obejmować proces samego fotografowania. Zanim zrobisz komuś zdjęcia, spróbuj poznać tę osobę. Wysłuchaj historii ludzi. Gonzalez przekonuje: „Czasem zbytnia ekscytacja robieniem zdjęć powoduje, że nie przedstawiasz się innym osobom, ponieważ czujesz, że musisz zrobić zdjęcie. Ale naprawdę ważne jest pozwolenie innym na podejście do Ciebie, a także bycie otwartym”.

Rozwijaj empatię i buduj zaufanie.

Bez względu na wizję musisz słuchać uważnie historii fotografowanych przez Ciebie ludzi. Gonzalez mówi: „Pamiętaj o tym kim są, jak wygląda ich życie i dlaczego robisz zdjęcia. Nie zawsze dobrym wyborem jest upublicznienie zrobionych zdjęć. Podczas pracy należy pielęgnować własny kod etyczny”.

Wskazówki dotyczące pracy w nieznanych środowiskach

Od jej początków fotografia dokumentalna poszerzała perspektywę ludzi i pozwalała odkrywać innych ludzi oraz odmienne kultury. Fotografowie dokumentalni nadal to robią. Nadal też napotykają bariery kulturowe.

Gonzalez sugeruje kilka strategii ich pokonywania. Jedną z nich jest praca z lokalnymi tłumaczami lub pomocnikami. Jeśli jesteś na nieznanym terytorium, możesz udać się do wydziału fotografii lokalnego uniwersytetu i spróbować zatrudnić studentów. Według Gonzaleza pozwoliło to jemu i jego żonie, także fotograf, na dotknięcie społeczności. „Jest to także współpraca, ponieważ działasz wspólnie z osobą ze społeczności. Potrzebujesz współpracowników — osób pomagających nawiązywać kontakty i zrozumieć miejsca, którym chcesz zrobić zdjęcia”.

Poszukując historii, zainspiruj się dorobkiem wcześniejszych fotografów dokumentalnych. Staraj się kierować ciekawością, działać z cierpliwością i życzliwością, a także używać umiejętności fotografowania, aby pokazać nam coś nowego o nas samych. Pamiętaj, że robienie zdjęć może zmienić świat.