Belgesel fotoğrafçılığının amacını ve tarihini keşfedin.

Yüzyılın sonlarına doğru, bazı fotoğrafçılar fotoğraf makinelerini sıradan insanlara yöneltmeye başlamıştı. New York'ta gazeteci Jacob Riis, yoksulların sorunları hakkında bir yazı yazdı. Flaş fotoğrafçılığını öğrendiğinde, bunu kullanarak şehirdeki göçmenler ve çocukların karanlık ve kötü yaşam koşullarını ortaya çıkardı. Bunlar daha sonra How the Other Half Lives (Geriye Kalanların Yaşadıkları) adlı sokak fotoğrafçılığı kitabında toplandı. Fotoğrafları, yeni çocuk çalışma yasalarının oluşturulmasına ve okulların daha iyi hale getirilmesine yardımcı olarak sosyal belgesel fotoğrafçılığının sosyal değişimi etkileyebileceğini kanıtladı. Birkaç on yıl sonra sosyolog Lewis Hine, fotoğraf makinesini kullanarak Apalaş Dağları'ndaki çocuk işçiliğinin acımasızlığını ortaya çıkardı.

20. yüzyıl belgeselleriyle alan genişledi.

1930'larda Amerikalı fotoğrafçılar Dorothea Lange ve Walker Evans, Büyük Buhran sırasında göçmen işçilerin ve marabaların mücadelelerini belgelemek üzere Çiftlik Güvenliği İdaresi'nde çalışıyordu. Lange'ın ikonik Migrant Mother (Göçmen Anne) gibi fotoğrafları, farkındalığın artmasına yardımcı oldu ve federal hükümeti yardım göndermeye teşvik etti.

Bu sorunlu on yıl içinde Fransız fotoğrafçı Henri Cartier-Bresson, bir fotoğrafın "sonsuzluğu tek bir ana sabitleyeceği" fikrinden yola çıkarak tüm Avrupa'da fotoğraflar çekti. 2. Dünya Savaşı'ndan sonra Robert Capa ve diğer fotoğrafçılarla birlikte, misyonu dünyanın dört bir yanında fotoğraflar çekip insanlığa hizmet etmek olan Magnum Photos'un kurucuları arasında yer aldı.

Ardından 1960'larda fotoğrafçı Diane Arbus, ötekileştirilmiş grupları temsil etmek üzere belgesel fotoğrafçılığını kullandı. Özneleri arasında egzotik dansçılar, nüdistler, karnaval sanatçıları, yaşlılar, çocuklar, anneler ve LGBTQ+ topluluğu üyeleri vardı. Bundan on yıl sonra Nan Goldin, Boston'daki drag queen ve New York'taki punk sonrası dönemin fotoğraflarıyla ünlü oldu.

Yaklaşık iki yüzyıl boyunca belgesel fotoğrafçılığı, sanatçıların adaletsizliğe ışık tutması ve adaletsizlik endişelerini tüm insanlıkla paylaşması için bir araç oldu.

Araştırmanızı iyi yapın.

Öznenizi araştırın. Fotoğrafçı Andres Gonzalez, "Belgesel fotoğrafçılığı için gerçekten de araştırma ve röportajlar yapmak gerekiyor." diyor ancak daha az araştırmalı, daha duygusal bir yaklaşımın da benimsenebileceğini belirtiyor. Gonzalez, okullara yapılan silahlı saldırılarla ilgili yazdığı American Origami (Amerikan Origamisi) kitabı için altı yıl boyunca çeşitli arşivlerde, silahlı şiddet olaylarının daha büyük çerçevesinin parçası olan hikayeleri araştırdı.

Yazmadan olmaz. "Görsel taslak oluşturmanız gerekiyor." diyor Cohn. "Fotoğrafları düşünmeniz ve göstermek istediğiniz fotoğraflar, yani anlar hakkında yazmanız gerekiyor. Hikayenizi başkalarına açıklayabilmek için öncelikle kendinize anlatın ve yazın. Ardından bu görüntüleri bulmaya çalışabilirsiniz."

Sabırlı olun.

Bir fotoğrafçı olarak yaşamak zordur, zaman ve sabır gerektirir. "Masraflarınızı karşılayabilmek için başka işler yapmaktan çekinmeyin." diyor Cohn. "Geçinebilmeniz ve fotoğrafçılığa devam edebilmeniz için yapabileceğiniz her şeyi yapın ve bundan çekinmeyin."

Bu süreçte sabırlı olmanız gerekir. İnsanların fotoğraflarını çekmeden önce, onları tanımaya çalışın. Hikayelerini dinleyin. "Bazen çalışmaya başlayıp fotoğrafları çekmek için o kadar istekli olursunuz ki aklınızdaki fotoğrafı çekmek için bir yere girdiğinizde kendinizi insanlara tanıtmak için vakit ayırmazsınız." diyor Gonzalez. "Ancak size yaklaşması için öznenize alan tanımak ve kendinizi özneye açmak da önemlidir."

Empati kurun ve güven oluşturun.

Vizyonunuz ne olursa olsun, çektiğiniz insanların hikayelerini önemsemeniz gerekir. "Kim olduklarına, ne yaşadıklarına ve neden belirli fotoğraflar çektiğinize dikkat edin." diyor Gonzalez. "Fotoğrafları çekseniz bile bunları göstermek her zaman doğru seçim olmayabilir. Bu işi yaparken kişisel etik kuralları oluşturmalı ve bunlara saygı duymalısınız."

Tanımadığınız ortamlarda çalışmayla ilgili ipuçları.

Belgesel fotoğrafçılığı, ilk günlerinde insanların bakış açılarını genişletmeyi ve onları farklı insanlar ve kültürler hakkında eğitmeyi amaçlıyordu. Bu görevlerine devam eden belgesel fotoğrafçıları hâlâ kültürel bariyerlerle karşılaşmaktadır.

Gonzalez bu engellerin üstesinden gelmek için birkaç strateji öneriyor. Bunlardan biri yerel çevirmenler veya aracılarla çalışmaktır. Bilmediğiniz bir bölgedeyseniz üniversitelerdeki fotoğrafçılık bölümlerine gidebilir ve öğrencilere sizinle çalışmayı teklif edebilirsiniz. Gonzalez, kendisi ve aynı zamanda bir fotoğrafçı olan karısı adına şöyle diyor: "Topluluğun bize daha samimi yaklaşmasına yardımcı oldu. Bu şekilde, topluluktaki biriyle çalıştığınız için birlikte çalışmış gibi oluyorsunuz. Kapıları açmanıza ve fotoğraf çekmeye çalıştığınız yerleri anlamanıza yardımcı olacak yardımcı insanlara ihtiyacınız var."

Hikaye aramak için gittiğiniz her yerde, aynı yollardan geçmiş belgesel fotoğrafçılarından ilham alın. İnsanlara insanlar hakkında yeni bir şeyler göstermek için merakınızı, sabrınızı, merhametinizi ve fotoğrafçılık becerilerinizi kullanın. Fotoğraf çekmenin dünyayı değiştirebildiğini unutmayın.