Filmlerdeki farklı çekim türleri.

Esas çekimler (sahnede gerçekleşen tüm hareketleri yakalayan çekimler) genellikle geniş çekimlerdir. Her şeyi kaydettikleri için bunlar temel kamera kapsamı için önemli çekimlerdir. Kurgucular, aksiyondaki veya diyalogdaki duraksamalar sırasında esas çekime geçilmesini sağlayarak sahneye nefes aldırabilirler.

İki konuyu içeren bir çekim ikili çekim olarak bilinir. İkili çekim, konuların etkileşimini, birbirlerine olan uzaklığı ve vücut dilini yakalayarak izleyiciye ilişkileri hakkında çok şey söyleyebilir. Ruckus Skye, "Sahnenin büyük bir bölümünde ikili-çekimi sürdükten sonra can alıcı bir replik veya önemli bir ayrıntı için tekli çekim veya dar çekim kullanmaya çalışırız" demektedir.

Orta çekimler.
Orta çekim, ister orta-genel çekim (3/4 çekim) isterse orta-yakın çekim (omuzdan yukarı) olsun konuyu daha ayrıntılı olarak yakalar. Geleneksel orta çekim; konunun belden yukarısını, yani konunun önemli olan kısmını, bir parça da arka planı gösterir. Orta yakın çekim, konunun omuzdan yukarısını çeker ve konunun yüz ifadelerine kadraj içinde daha çok alan sunar.

1930'larda Amerikalı film yapımcıları; silahşörleri - tabanca kılıflarını içine alacak şekilde - şapkalarından uyluklarının ortasına kadar gösteren kovboy çekimi adıyla ünlü bir orta çekim üslubu kullanmaya başladılar. Modern filmler; kovboy çekimlerini, konunun yüz ifadelerini yakalamayı sürdürürken vücut dilini de - bir miktar arka planla birlikte - göstermek için kullanıyorlar. Örneğin Wonder Woman'daki bir kovboy çekimi, Diana'yı, mermileri yumruklarıyla savuşturarak ve kendi gücünü hissetmekten ötürü gülümseyerek savaş alanından geçerken çekiyor.

Omuz üstü çekim, aynı zamanda orta çekim de olabilen bir ikili çekim türüdür. Bir konunun arka tarafı ön plandayken, kamera onun ötesine doğru bir bakış atarak ilkiyle konuşan veya ona tepki veren diğer konuya odaklanır. Yönetmen ve yapımcı Neal Holman "Bu öznel çekime bir örnektir" diyor. "Kendi bakış açısını sahneye taşımaya çalışan belirli bir karakterin omzunun üzerindesinizdir."

Kritik görüntü her zaman konuşan kişiye dair değildir. Tepki çekimleri, karakter ve hikaye gelişimi için olağanüstü önem taşır. Ruckus Skye "en sevdiğim oyunculuk performanslarından bazıları aktörlerin dinleme anlarına rastlar" diyor.

Yakın çekimler.
Yakın çekimlerde konunun yüzü kadrajı doldurur. İtalyan yönetmen Sergio Leone, 1960'lı yıllarda, "spagetti western'lerindeki" ayrıntılı çekimleriyle ünlendi. İtalyan çekimleri olarak bilinen bu çekimler, kadrajı sadece konunun gözleri veya ağzıyla doldurarak, şiddet sahnelerinden önceki anlarda gerilimi yükseltiyordu.

Yakın çekimler duyguların yoğun ifadesine olanak tanır. Yazar ve film yapımcısı David Andrew Stoler, "karaktere ne kadar yaklaşırsanız izleyici onunla o kadar özdeşleşecektir" demektedir. "Bir şeyi en uç noktada hissetmelerini kesinlikle istiyorsanız o zaman aşırı yaklaşmalısınız."

Klasik kamera hareketlerinden biri de kameranın odak noktasına yakınlaştığı "push-in" tekniğidir. "İzleyicinin bir karakterle duygudaşlık kurmasını veya karakterin derinliğini anlamasını istiyorsanız söz konusu karaktere doğru yavaşça yakınlaşarak onu kadrajda daha büyük bir alan kaplar duruma getirebilirsiniz" diyor Stoler. "Bu izleyici ile karakter arasında bir eşleşme doğurur." Buna karşın, push-out karakterin bir başınalığını vurgular. "Böylelikle konunun etrafındaki dünyayı ve izleyiciyle arasındaki mesafeyi artırmış olursunuz" diyor Stoler. Bu tür hareketli çekimler genellikle bir dolly, jip veya Steadicam gerektirir.

"Cut-in" veya araya girme, bir konunun elleri veya ayakları gibi küçük ayrıntıları yakalayan yakın çekimlerdir. Karakter telefonundaki bir metne bakıyorsa yönetmen telefon ekranının yakın çekim görüntüsünü yakalamak isteyebilir. Araya girmenin (cut-in) tersi olan kesme (cutaway), konudan başka bir şeye örneğin, aktörün yüzündeki ürkmüş ifadeden havlayan bir köpeğe veya gol çizgisini geçen bir toptan tribünlerde gol sevinci yaşayan taraftarlara atlar. Bunlar gibi çekimleri toplamak, aynı sahnenin birden çok çekimini birlikte kurgulamakta yararlı olabilir.

Bakış açısı çekimleri.
Bakış açısı veya POV çekiminde kamera mecazen konunun kafasının içindedir ve dünyayı onun gözlerinden görür. Karakterin perspektifini temsil eden kamera, konunun hareket edebildiği her yöne hareket edebilir. Bu çekimler izleyiciler için yoğun ve bir ihtimal bulantı verici olabilir (GoPro monte edilmiş kasklarla yakalanan bakış açısı çekimlerini düşünün). Ancak aynı zamanda yaşam deneyimlerinin dolaysızlığını yakalamaları dolayısıyla etkili bir hikaye anlatımı meydana getirebilirler.

Kamera açıları ve ilettikleri şeyler.

Çekim yaptığınız açı ve kameranın zeminle arasındaki mesafe her zaman için bilinçli tercihler olmalıdır. Bir konuyu yukarıdan veya aşağıdan çekmek, sahnedeki diğer karakterlere kıyasla karakterin ruh durumuna veya güç düzeyine dair izleyiciye kurnazca ipucu verebilir.

Kuş bakışı görünüm.
Yukarıdan aşağıya bakan bu havadan çekim, alttaki süjelerin küçüklüğüne ya da bulundukları çevrenin genişliğine dair bir his verebilir.

Göz hizası, yüksek açılı ve düşük açılı çekimler.
Göz hizası, günlük yaşamdaki açıdır. Bu yargılayıcı olmayan kamera açısı, konuyu yukarıdan veya aşağıdan çekmeye kıyasla farklı bir hikaye anlatımı etkisine sahiptir. SkYe çifti işlerinde göz hizası çekimlerden kaçınıyor. Lane Skye "Perspektif barındırmıyor" diyor. Ruckus Skye ise "Karakterin yukarısında bulunan bir konumda iseniz ve aşağı doğru ona bakıyorsanız karakter daha küçük hissedilir." diye ekliyor. "Belki de kendine o kadar güvenmiyordur veya o kadar güçlü değildir. Ayrıca herhangi bir süper kahramana her zaman aşağıdan yukarı doğru bakarsınız. Bu bir klişedir ama bunu daha küçük ölçeklerde uygulayabilir ve daha bilinçaltı bir etki bırakabilirsiniz."

Gerek görsel gerekse konu ile ilgili olarak iş gören çekimler arayın.

İster müzik videosu, ister ticari bir video, isterse belgesel çekin, anlattığınız hikayeyi göz önünde bulundurun. Neler izleyiciyi içeriye çeker ve hissetmelerini istediğiniz şeyi hissetmelerini sağlar?

Bir sahne için ne tür bir çekim kullanacağınızı bilmiyorsanız diyor görsel senaryo taslağı yönetmeni Kevin Mellon "film, çizgi roman ve animasyonlar üzerine çalışarak ve bir çekim cephaneliği oluşturarak kendinizi hazırlayabilirsiniz." Çekim dağarcığınızı geliştirdikten sonra, kilit nokta planlama yapmaktır. Ruckus Skye "(Planlama) film yapımcılığının yegane serbest kısmıdır" diyor.

Planlama, bu durumda, karakter ve olaylar dizisi hakkında derinlemesine düşünmek ve çekime başlamadan önce bir çekim listesi oluşturmak anlamına gelir. Bu liste, ihtiyacınız olan kamera kapsamını (coverage) elde ettiğinizden emin olmanızı sağlar ve şu iki can alıcı soruyu yanıtlamanız için sizi zorlar: Kimin bakış açısını gösteriyorsunuz ve izleyicinin ne hissetmesini istiyorsunuz? Bu soruların yanıtlarını bildiğinizde, anlatmak istediğiniz hikayeye ve hangi çekimlerin bu hikayeyi anlatmanıza yardımcı olacağına daha iyi bir hakim olursunuz.