Renkli fotoğrafçılığın tarihi ve teknikleri hakkında bilgi edinin.

Dünya tek renkli değil.

İlk fotoğraflar siyah beyazdı. Siyah beyaz fotoğrafçılık; hâlâ ışık, doku ve kompozisyonu keşfetme konusunda önemli bir teknik olarak kullanılmaktadır. Ancak günümüzdeki dijital fotoğrafçılıkta varsayılan teknik, görünen renklerin tam spektrumunu yansıtmaktır.

Fotoğrafçı Nicole Morrison, "Renkli fotoğrafçılık, dünyaya daha fazla benzeyen fotoğraflar çekmektir." diyor. Renkli fotoğrafçılıkta, bir ruh halini veya hissi geliştirmek için renkli görüntüdeki tonlarla da oynayabilirsiniz. Ayrıca dijital düzenleme araçları, fotoğraflarınızda tam olarak istediğiniz renkleri sağlamanıza yardımcı olabilir. "Beni iyi hissettiren tüm görüntüler..." diyor Morrison ve ekliyor: "Gerçekten beni heyecanlandıran tüm fotoğraflar, çok renkli olanlar." 

Renkli fotoğrafçılığın tarihi.

Teknoloji olarak, siyah beyaz film fotoğrafçılığından bugün gördüğümüz canlı renkli görüntülere kadar çok yol kat ettik. Dijital fotoğraf makinesinden yıllar önce, ilk fotoğrafçılar 1830'ların ortalarında siyah beyaz görüntüler çekiyordu. Dagerreyotipler olarak adlandırılan bu fotoğraflar, son derece uzun pozlama süreleri ve ışığa duyarlı kimyasallar içeren bir fotoğraf işlemi kullanılarak parlak metal plakalar üzerinde yapılırdı. Siyah beyaz fotoğrafçılık, Birinci Dünya Savaşı'nda da evrim geçirerek popülerliğini korudu. 

Renkli fotoğrafçılık ne zaman icat edildi?

Thomas Sutton, 1861 yılında ilk renkli fotoğrafı oluşturdu. Sutton, bu ünlü ekose kurdele fotoğrafında, fizik uzmanı James Clerk Maxwell tarafından icat edilen üç renkli bir yöntemi kullandı. Maxwell, bir görüntüdeki tüm renklerin algılanmasının, birden fazla görüntüyü kırmızı, yeşil ve mavi olmak üzere üç renkli cam plakadan geçirmeyi içeren birkaç adımlı bir işlemle sağlanabildiğini fark etti. Louis Ducos du Hauron da 1877 yılında benzer bir tekniği kullanarak Güney Fransa'da Agen Manzarası adlı ünlü bir renkli manzara fotoğrafını oluşturdu.

1900'lerin başında Auguste ve Louis Lumière tarafından icat edilen Autochrome Lumière, tek bir renk yerine çok renkli küçük nişasta noktalarıyla kaplanmış "otokrom plakalar" kullanılan bir diğer uzun pozlamalı renkli fotoğrafçılık tekniğiydi. Yine de plakalı yöntemler, ideal sonuçlar oluşturmayan karmaşık ve uzun süren süreçlerdi. Ancak 1908'de Gabriel Jonas Lippmann, bir cam plakanın üzerinde, renge duyarlı film kaplama veya emülsiyon kullanarak fotoğrafta tek bir işlemle renk oluşturma yöntemini icat ederek Nobel Fizik Ödülü'nü kazandı.

Zaman alan süreçlerden Time Magazine'e.

Nihayetinde, Lippman'ın kimyasal emülsiyonu yerine, aynı şekilde ışığa duyarlı emülsiyon kullanılan ve en yaygın olarak benimsenmiş renkli film türü kullanılmaya başlandı. Leopold Mannes ve Leopold Godowsky, 1935 yılında "üç kuşak" renkli film tarzını icat etti ve bu yöntem, Kodak ve Polaroid gibi şirketler tarafından popülerleştirildi. Ancak mağazaların, Kodak'ın Kodachrome renkli filmini raflarında satışa sunmaya başlamasından sonra bile renkli fotoğrafçılığın popülerleşmesi birkaç on yıl sürdü. William Eggleston gibi fotoğrafçılar, resim galerileri ve saygın yayınlarla 1970'lerde tanınmaya başlayana kadar renkli fotoğraflar güzel sanat değil, eğlenceli bir numara olarak görülüyordu.