เรียนรู้เกี่ยวกับประวัติศาสตร์ความเป็นมาและเทคนิคของการถ่ายภาพสี

โลกเต็มไปด้วยสีสัน

ภาพถ่ายในยุคแรกๆ นั้นเป็นภาพขาวดำและการถ่ายภาพขาวดำก็ยังคงเป็นสื่อสำคัญในการสำรวจแสง พื้นผิว และองค์ประกอบภาพอยู่ แต่ปัจจุบันนี้ การถ่ายภาพดิจิทัลตั้งต้นมีวัตถุประสงค์เพื่อจำลองสีที่สายตามองเห็นในทุกเฉดสี

ช่างภาพ Nicole Morrison อธิบายว่า “การถ่ายภาพสีคือการสร้างสรรค์ภาพถ่ายที่ดูเหมือนจริงมากกว่า” คุณสามารถใช้การถ่ายภาพสีในการเล่นกับสีสันต่างๆ ในภาพสีเพื่อเพิ่มอารมณ์หรือความรู้สึกได้อีกด้วย และเครื่องมือแต่งภาพแบบดิจิทัลก็สามารถช่วยให้ภาพถ่ายของคุณมีสีสันตามที่คุณต้องการได้ “ภาพทุกภาพที่ฉันมองดูแล้วรู้สึกดี” Morrison เล่า “ภาพทุกภาพที่ฉันมองแล้วรู้สึกตื่นเต้น ล้วนแล้วเป็นภาพที่มีสีสันฉูดฉาด” 

ประวัติศาสตร์ความเป็นมาของการถ่ายภาพสี

นับตั้งแต่การถ่ายภาพฟิล์มสีขาวดำกลายเป็นการเดินทางอย่างยาวนานสู่ภาพถ่ายสีสันเจิดจ้าอย่างที่เราเห็นในปัจจุบัน ก่อนหน้าที่จะมีกล้องดิจิทัล ช่างภาพยุคแรกเริ่มถ่ายภาพขาวดำตั้งแต่ช่วงกลางยุค 1830 ภาพถ่ายเหล่านี้ที่เรียกว่า Daguerreotype เป็นการดำเนินการบนแผ่นโลหะขัดเงาโดยใช้กระบวนการถ่ายภาพที่มีเวลาการเปิดรับแสงนานอย่างยิ่งและใช้สารเคมีที่ไวต่อแสง การถ่ายภาพขาวดำมีวิวัฒนาการและยังคงได้รับความนิยมตลอดช่วงสงครามโลกครั้งที่หนึ่ง 

มีการคิดค้นการถ่ายภาพสีขึ้นมาเมื่อใด

Thomas Sutton สร้างภาพถ่ายสีภาพแรกขึ้นมาในปี 1861 สำหรับการสร้างสรรค์ภาพถ่ายริบบิ้นลายทาร์ทันอันโด่งดังนี้ Sutton ใช้วิธีสามสี (Three-Color Method) ที่คิดค้นขึ้นมาโดยนักฟิสิกส์ James Clerk Maxwell ผู้ค้นพบว่าเราสามารถสร้างภาพที่มองเห็นได้ทุกสีด้วยกระบวนการหลายขั้นตอนอันประกอบด้วยการถ่ายภาพหลายๆ ภาพผ่านจานแก้วสามสี ได้แก่ สีแดง สีเขียว และสีน้ำเงิน Louis Ducos du Hauron ใช้เทคนิคคล้ายๆ กันสร้างสรรค์ภาพถ่ายภูมิทัศน์ฝรั่งเศสตอนใต้ในปี 1877 ซึ่งเป็นภาพสีอันโด่งดังที่ชื่อว่า View of Agen 

Autochrome Lumière ที่สร้างสรรค์ขึ้นมาโดย Auguste และ Louis Lumière ในช่วงต้นยุค 1900 เป็นอีกเทคนิคในการถ่ายภาพสีที่ใช้การเปิดรับแสงนาน ซึ่งใช้ “แผ่นออโตโครม” ที่เคลือบด้วยผงแป้งจุดเล็กๆ หลายสี แทนที่จะใช้เพียงสีเดียว แต่วิธีที่ใช้แผ่นนั้นเป็นกระบวนการอันซับซ้อนและยาวนานที่ให้ผลลัพธ์ไม่ตรงตามที่คาดหวังนัก จนกระทั่งในปี 1908 ที่ Gabriel Jonas Lippmann ได้รับรางวัลโนเบลสาขาฟิสิกส์สำหรับวิธีของเขาในการสร้างภาพถ่ายที่มีสีภายในขั้นตอนเดียวโดยใช้การเคลือบฟิล์มที่ไวต่อสีหรืออีมัลชันบนแผ่นกระจก

จากกระบวนการที่กินเวลานานสู่ Time Magazine

ท้ายที่สุดแล้ว อีมัลชันเคมีของ Lippman ก็ถูกแทนที่ด้วยฟิล์มสีประเภทที่ใช้กันอย่างแพร่หลายที่สุด ซึ่งใช้อีมัลชันที่ไวต่อแสงด้วยเช่นกัน ชายผู้ชื่อ Leopold ทั้งสองคนซึ่งก็คือ Leopold Mannes และ Leopold Godowsky ได้คิดค้นฟิล์มสีสไตล์ “Tripack” ขึ้นมาในปี 1935 และกลายเป็นที่นิยมหลังจากบริษัทต่างๆ อย่าง Kodak และ Polaroid นำไปใช้งาน อย่างไรก็ตาม แม้หลังจากที่ร้านค้าต่างๆ จะเริ่มจำหน่ายฟิล์มสี Kodachrome ของ Kodak แล้ว แต่ก็ยังกินเวลาอีกถึงสองสามทศวรรษกว่าการถ่ายภาพสีจะเริ่มได้รับความนิยม ภาพสีเคยถูกมองว่าเป็นลูกเล่นในงานเลี้ยงมากกว่าจะเป็นงานวิจิตรศิลป์ จนกระทั่งช่างภาพอย่าง William Eggleston ได้รับการยอมรับในปี 1970 ผ่านการจัดแสดงผลงานในแกลเลอรีและสื่อสิ่งพิมพ์ที่ได้รับความเชื่อถือ