W ciągu ostatnich kilku dekad grafika 3D była dynamicznie rozwijana przez wiele osób i firm. Z tego powodu nie można powiedzieć, że wystarczy jeden format plików do wszystkich zadań. Grafika 3D jest coraz bardziej zaawansowana i przydatna w różnych branżach, dlatego powstała gama formatów, które często mają bardzo specjalistyczne zastosowania. Oto najważniejsze informacje na temat typów plików i sposobów ich używania.
Coraz więcej firm pracuje w przestrzeni 3D, a związane z nią technologie są wciąć rozwijane. Biorąc pod uwagę rzeczywistość wirtualną, rzeczywistość rozszerzoną, grafikę w grach, efekty wizualne i coraz lepsze popularne programy CAD (Computer Aided Design), oczywiste jest, że powstają nowe typy plików przeznaczone do używania odmiennych funkcji.
Zasadniczo można wyróżnić dwa rodzaje formatów: zawierające dane geometryczne wielokątów lub reprezentację granicy (BREP, Boundary Representation). Ich klasyfikacja zależy od sposobu, w jaki powstaje geometria pierwotna. Programy CAD mogą generować wyniki przy użyciu obu metod przechowywania danych geometrycznych. Aby zachować szczegółowe informacje o geometrii podczas pracy z danymi w programach CAD, są stosowane odmienne formaty plików, które zawierają również standardowe dane wielokątów używane w druku 3D i grach. Oba rodzaje definicji geometrii mogą być złożone, a pliki mogą być bardzo duże.
Oto najczęściej występujące typy plików 3D oraz ich główne zastosowania.
Pliki OBJ zawierają informacje o geometrii 3D. Jest to jeden ze starszych i najbardziej popularnych formatów, którego używa się do eksportowania obiektów w większości programów do modelowania. Ten oparty na wielokątach format może zawierać informacje o skali (centymetry, cale itp.). Jeśli wziąć pod uwagę nowoczesne materiały i techniki cieniowania, zawiera on stosunkowo przestarzałe definicje materiałów. W kontekście eksportowania geometrii jest to wciąż przydatny format.
Pliki FBX są podobne do plików OBJ, gdyż także zawierają dane obiektów 3D. Dodatkowo zawierają również dane animacji. Z tego powodu jest to popularny typ plików w branżach filmowej, gier oraz efektów wizualnych, w których są wymagane złożone modele, materiały i animacje. Ten format plików należy do firmy Autodesk. Obsługuje go wiele platform efektów wizualnych i gier. Pozwala on przechowywać szczegółowe informacje o materiałach i obsługuje wiele mechanizmów renderowania.
GL Transmission Format (glTF i GLB) jest to format plików oparty na wielokątach, który stanowi bezpłatny odpowiednik open source formatów takich jak FBX. Opracowała go grupa robocza COLLDA. Obecnie firma KROHON Group zajmuje się tym wspólnym, otwartym formatem plików do udostępniania modeli i scen. Pliki te obsługują modele statyczne, animacje i ruchome sceny — podobnie jak format FBX. Programiści często stosują ten format w aplikacjach natywnie internetowych. Jako jeden z nowocześniejszych formatów plików, obsługuje on najnowsze metody cieniowania i definiowania materiałów. Od wersji 2.0 obsługuje też materiały renderowane zgodnie z prawami fizyki (PBR, physically based rendering).
Format plików USD (Universal Scene Descriptor) jest oparty na wielokątach. Opracowało go na własne potrzeby studio Pixar, a obecnie został udostępniony na zasadach open source. Ten rozszerzalny format oferuje coraz szersze możliwości dzięki zastosowaniu standardu otwartego oraz współpracy wielu firm, do których należą między innymi spółki NVIDIA, Pixar i Adobe. W tym formacie stosuje się najnowsze pomysły związane z modelami 3D, materiałami i współpracą, jakie wprowadzono w szeregu wyjątkowych narzędzi do tworzenia zawartości. Zawiera on dane geometrii, materiałów, sceny i animacji. Format USD pod wieloma względami spełnia oczekiwania związane z takimi plikami, gdyż pozwala przechowywać dane całej sceny w efektywny sposób.
Format USDZ jest zastrzeżonym standardem opracowanym wspólnie przez firmy Apple i Pixar na potrzeby rzeczywistości rozszerzonej. Jest on używany w aplikacjach związanych z rzeczywistością rozszerzoną 3D na urządzeniach firmy Apple.
Podczas obróbki grafiki 3D stosuje się bardzo wiele formatów plików. Oto niektóre z bardziej popularnych formatów, jakie możesz napotkać:
Obraz autorstwa: ZUH Visuals
Wybór formatu plików do projektu zależy od kilku czynników. Przede wszystkim ważna jest jego zgodność. Jeśli musisz przenosić elementy 3D między różnymi programami, nie marnuj czasu, eksportując je do typu pliku, który nie będzie działać.
Warto też wziąć pod uwagę wielkość eksportowanych plików. Może to mieć szczególne znaczenie podczas prac nad grą lub innym projektem, w którym grafika 3D podlega ograniczeniom sprzętowym. Pamiętaj, że poszczególne formaty plików opracowano z określonych powodów. Znajomość oprogramowania i przyczyn używania tych formatów pozwoli podejmować przemyślane decyzje podczas eksportowania danych.
Program Photoshop może otwierać pliki w następujących formatach 3D: DAE (Collada), OBJ, 3DS, U3D i KMZ (Google Earth).
Aby otworzyć plik 3D jako osobny dokument w programie Photoshop, wybierz polecenie Plik > Otwórz, a następnie wybierz plik.
Aby dodać plik 3D jako warstwę w otwartym pliku, wybierz polecenie 3D > Nowa warstwa z pliku 3D, a następnie wybierz plik 3D. Nowa warstwa przyjmuje wymiary otwartego pliku i zawiera model 3D widoczny na przezroczystym tle.
Skorzystaj z funkcji tworzenia, teksturowania, budowania i renderowania obiektów oraz scen 3D.