Co to są kompozycje SI i jak powstają?

Istnieją różne rodzaje generatywnej sztucznej inteligencji.

Do pisania tekstów — od poezji po wiadomość e-mail — służą tak zwane duże modele językowe, które trenuje się na tekstach i które pozwalają generować nowe teksty. Do tworzenia ilustracji, malarstwa, logo i innych prac wizualnych służą modele dyfuzyjne, które trenuje się na obrazach i które pozwalają generować różnorodne kompozycje. Wiele z popularnych narzędzi SI jest opartych na jednym z tych modeli generatywnych.

Generatywna sztuczna inteligencja pozwala artystom tworzyć różnorodne kompozycje — od poezji przez fabułę po wytwory przypominające rzeczywiste malarstwo czy fotografie. Szybkość i elastyczność generatywnej sztucznej inteligencji pozwala szybciej rozpoczynać i kończyć projekty, a także otwiera ekscytujące nowe drogi do wyrażania pomysłów.

Ludzie tworzą sztukę na podstawie tego, co ich otacza — drzew w lesie, panoram miejskich czy własnego odbicia w lustrze. Generatywna sztuczna inteligencja również przyjmuje mnóstwo informacji w formie słów i obrazów, a następnie na podstawie tych danych i opisu tworzy kompozycję.

Technologia umożliwiająca osiągnięcie takich wyników jest określana jako sieć neuronowa. Sieć neuronowa jest to system matematyczny (algorytm) wykrywający wzorce w dużych zestawach danych. Gdy w generatorze SI opiszesz drzewo, użyje on zdobytych informacji na temat drzew, aby utworzyć nowy obraz. Twoje wskazówki artystyczne pozwalają dostosowywać takie obrazy, na przykład przez określenie drzewa jako różowej jodły albo kwitnącego drzewa tropikalnego. Narzędzia zawierają ogrom informacji, ale to od wyobraźni użytkownika zależy, jaka kompozycja SI powstanie.

Artyści eksperymentują z różnorodnymi formami sztucznej inteligencji od dziesięcioleci. W swoich pracach rozważali implikacje i zastosowania kompozycji SI na długo, zanim ta technologia stała się powszechna.

Vera Molnár już w 1968 roku rozpoczęła eksperymenty z wczesnymi językami programowania, aby losowo generować kompozycje. Uznaje się ją za pionierkę kompozycji generatywnych. Jej geometryczne obrazy znajdują się w kolekcjach wielkich muzeów.

Kilka dekad później kompozycje wygenerowane przez sztuczną inteligencję znajdujemy w Museum of Modern Art w Nowym Jorku. W 2023 roku muzeum wyświetlało tryskające energią, wciąż zmienne kompozycje Refika Anadola na ogromnym ekranie. To dzieło abstrakcyjne powstało przy użyciu sztucznej inteligencji wytrenowanej na kolekcji muzeum.

Kompozycje SI były sprzedawane na aukcjach Sotheby's i wystawiane podczas Biennale w Wenecji. Sztuczna inteligencja jest już uwzględniana w programie kursów dla artystów w instytucjach takich jak Columbia University i Rhode Island School of Design.

Są to tylko niektóre przykłady wpływu SI na świat pracy kreatywnej. Podobnie jak inne osiągnięcia technologiczne, sztuczna inteligencja inspiruje artystów do przemyśleń zarówno nad sposobem tworzenia kompozycji, jak i nad tym, co można uznać za sztukę.