#1E1E1E
Adobe Premiere
Różne rodzaje ujęć w filmie
Wykadruj pomysł dzięki sztuce ujęć kinowych. Dowiedz się, jak i kiedy używać popularnych ujęć kamerą.
#fafafa
Kadrowanie filmów
Program Premiere Pro jest potężnym środowiskiem ulepszania wideo, które umożliwia wydobycie najlepszych cech nagrań.
- Różnorodne ujęcia pozwalają wyrażać określone informacje o postaciach i ich miejscu w świecie.
- Dzięki ujęciom pełnym i średnim łatwo jest ukazać miejsce lub lokalizację.
- Zbliżenia, ujęcia z punktu czyjegoś widzenia i różnorodne kąty pomagają ukazywać odczucia postaci.
Wpływ odległości od kamery
Od ogniskowej zależy pole widzenia i pozorna odległość między obiektami w kadrze. Szerokie ogniskowe (na przykład 24 mm) powiększają pole widzenia i sprawiają, że obiekty zdają się być dalej od siebie. Długie ogniskowe (np. 85 mm) kompresują scenę. Obiekty wyglądają na bliższe siebie.
Od ogniskowej zależy też głębia ostrości. Dłuższe ogniskowe zazwyczaj oznaczają płytszą głębię ostrości, co umożliwia oddzielanie obiektów od tła.
Odległości od kamery mogą ilustrować stan emocjonalny postaci. Chcąc ukazać zmieniające się emocje postaci, możesz zacząć od ujęć panoramicznych i stopniowo przechodzić do zbliżeń w miarę rosnącej wrażliwości. Powstaje w ten sposób narracja odzwierciedlająca stan postaci w sposób wizualny.
Różnorodne typy ujęć z kamery
Kompozycja ujęcia powinna obejmować odpowiedni układ elementów wizualnych w kadrze, aby uzyskać ładny, zrozumiały obraz. Ważne jest uwzględnienie równowagi, symetrii, linii prowadzących i przestrzeni negatywnej. Kompozycja przekazu wizualnego może kierować wzrokiem odbiorców, podkreślać ważne elementy i ukazywać nastrój czy napięcie. Dzięki przestrzeni negatywnej wokół postaci możesz na przykład przywołać na myśl izolację i wrażliwość.
Smartfony są dziś wyposażone w kamery wysokiej jakości, dzięki czemu filmować może prawie każdy. Medium to stało się dzięki temu dostępne dla nowych twórców i perspektyw. Prostota obsługi i elastyczność urządzeń przenośnych umożliwia eksperymentowanie z niekonwencjonalnymi kątami ujęć czy perspektywami, a także pozwala testować nowe rodzaje kadrów filmowych. Powstają dzięki temu nieznane, bardziej dynamiczne sposoby filmowania.
Plan totalny/daleki
Plany totalne często są oparte o szerszą ogniskową (16–35 mm), dzięki czemu obejmują wielkie sceny. Mogą wymagać użycia wyższej liczby przysłony (od f/8 do f/11), aby poprawić głębię ostrości.
Długie ujęcia sceny
Ujęcia tego typu obejmują całą akcję dziejącą się w danej scenie. Zazwyczaj są realizowane jako ujęcia długie lub totalne. Ze względu na to, że rejestrują wszystko, są to kluczowe ujęcia zapewniające podstawowe informacje. Montażyści mogą nadać scenie nieco lekkości, przechodząc do ujęcia ogólnego podczas przerw w akcji lub dialogu.
Ujęcia podwójne
Ujęcie z dwiema postaciami jest znane jako ujęcie podwójne. Pokazując interakcję między postaciami, odległość między nimi oraz ich język ciała, ujęcie podwójne może wiele powiedzieć widzom o ich relacji. „Próbujemy utrzymać ujęcie podwójne przez większą część sceny, a następnie używamy ujęcia pojedynczego lub maksymalnego zbliżenia, aby podkreślić kluczową kwestię lub ważny szczegół” — mówi Ruckus Skye.
Plan średni
Długie ujęcia w planie średnim zapewniają naturalną perspektywę dzięki standardowej ogniskowej (35–50 mm). Oświetlenie zazwyczaj dostosowuje się pod kątem równowagi między pierwszym planem a tłem.
Ujęcie amerykańskie
W latach 30. XX wieku filmowcy amerykańscy zaczęli używać planu średniego określanego jako ujęcie amerykańskie, który przedstawiał rewolwerowców od kapelusza do połowy ud wraz z kaburami. We współczesnych filmach ujęcia amerykańskie są używane w celu pokazania języka ciała postaci i fragmentu otoczenia wraz z wyrazem twarzy. Na przykład w filmie Wonder Woman w ujęciu amerykańskim pokazano Dianę, gdy idzie przez pole bitwy, odbijając kule i uśmiechając się z powodu poczucia własnej mocy.
Ujęcia przez ramię
Ujęcia przez ramię to przeciwujęcia z ogniskową od standardowej po zbliżoną do teleobiektywu (50–85 mm). Oświetlenie musi równomiernie obejmować obiekty z zachowaniem głębi.
Ujęcia reakcji
Kluczowy element kompozycji nie zawsze dotyczy osoby mówiącej. Ujęcia reakcji to zbliżenia, które są niesamowicie ważne dla rozwoju postaci i fabuły. „Niektóre z moich ulubionych momentów aktorskich to chwile, w których aktorzy słuchają” — mówi Ruckus Skye.
Zbliżenia
Zbliżenia — w szczególności te bardzo bliskie — często mają dłuższą ogniskową (85–135 mm), co kompresuje rysy twarzy i rozmywa tło. Filmowcy mogą przy tym używać szerszej przysłony (od f/1,8 do f/2,8) w celu osiągnięcia płytkiej głębi ostrości.
Najazdy
Inaczej niż odjazd, podkreśla odosobnienie postaci. „Powiększasz otaczający ją świat oraz dystans między widzem i postacią” — mówi Stoler. Takie rodzaje ruchomych ujęć zazwyczaj wymagają szyn (ang. dolly), kranu kamerowego (ang. jib) lub stabilizatora (ang. steadicam).
Wcięcia/wstawki
Zbliżenia tego typu ukazują mały szczegół, taki jak dłonie lub stopy postaci. Jeśli postać patrzy na wiadomość na telefonie, reżyser może chcieć uchwycić w kadrze zbliżenie ekranu telefonu. Przebitka, przeciwieństwo wtrącenia, przeskakuje od postaci lub obiektu głównego na coś innego, na przykład od wyrazu zaskoczenia na twarzy aktora do szczekającego psa lub od piłki przekraczającej linię bramkową do kibiców wiwatujących na trybunach. Zbieranie takich ujęć filmowych może być przydatne w celu zmontowania wielu kadrów tej samej sceny.
Ujęcia z punkt czyjegoś widzenia
Ujęcia z punktu widzenia mogą mieć różnorodne ogniskowe — zależnie od oczekiwanego efektu. Filmowcy używają w nich kamer ręcznych lub stabilizowanych, aby symulować naturalne ruchy głowy.
Perspektywa holenderska
Ujęcia z perspektywy holenderskiej możesz osiągnąć dowolnym obiektywem. Najważniejsze jest tu odchylenie kamery od poziomu, zazwyczaj o 15–45 stopni.
Kąty kamery i to, co komunikują
Wysokość kamery względem tematu wpływa na odbiór dynamiki siły przez widza. Kamera skierowana z dołu w górę sprawia, że obiekty sprawiają wrażenie dominujących, podczas gdy kamera patrząca z góry w dół może sugerować słabość. Ujęcia wysoko z góry lub z samej ziemi mogą zniekształcać perspektywę, podkreślając elementy najbliżej kamery. Takie zniekształcenie możesz dodatkowo podkreślić, używając obiektywu panoramicznego blisko obiektu.
Widok z lotu ptaka
Ujęcie z lotu ptaka pozwala spojrzeć z góry. Może sugerować małość postaci znajdujących się poniżej lub ogrom ich otoczenia.
Ujęcia na wprost
Ujęcia na wprost, czyli na poziomie oczu, to kąt widzenia życia codziennego. Ten niewyrażający żadnej opinii kąt kamery nie daje takiego efektu podczas opowiadania historii, jak ujęcia z góry lub z dołu postaci. Małżeństwo Skye unika ujęć na poziomie oczu w swojej pracy. „Nie dają one żadnej perspektywy” — mówi Lane Skye. „Kiedy jesteś ponad postacią i patrzysz w dół, postać czuje się mniejsza” — dodaje Ruckus Skye. „Może nie być tak pewna siebie lub silna. A gdy patrzysz na dowolnego superbohatera, zawsze patrzysz w górę. To banał, ale robimy tak na mniejszych poziomach i działa to bardziej podświadomie”.
Perspektywa niska
Wszelkie ujęcia skierowane na postać od dołu są określane nazwą perspektywa niska. Kamera może znajdować się od kilku centymetrów pod linią oczu do poziomu stóp. Perspektywa niska daje wrażenie, że postać góruje nad odbiorcami, dlatego w reżyserii używa się jej do ukazywania władzy i autorytetu. Ujęcia filmowe tego typu sprawiają, że widzowie bardziej identyfikują oraz wiążą się z silnymi, niezniszczalnymi postaciami, dlatego często używa się ich w filmach akcji i o superbohaterach. W klasycznym westernie Dyliżans heroiczna postać Johna Wayne'a jest przedstawiana przy użyciu perspektywy niskiej, dzięki czemu rośnie na ekranie i sprawia wrażenie władczej.
Ptasia perspektywa
W przypadku ptasiej perspektywy kamera znajduje się nad aktorem i spogląda na niego w dół. W przypadku tej perspektywy postacie sprawiają wrażenie małych, słabych lub zagubionych w środowisku. Ujęcia z ptasiej perspektywy często są stosowane w horrorach, thrillerach i suspensie, ponieważ wywołują poczucie niebezpieczeństwa lub szoku. W pierwszej części filmu Titanic James Cameron pokazuje Rose z ptasiej perspektywy, co symbolizuje jej bezbronność na tle oceanu — w świecie, w którym wiele ważnych decyzji podejmują inni za nią. W filmach o Harrym Potterze elf domowy Dobby jest prawie zawsze filmowany z góry. Podkreśla to jego niski wzrost, a także pomniejszą rolę jako służącego.
Szukanie ujęć, które są odpowiednie wizualnie i tematycznie
Sekwencja ujęć powinna łączyć je w spójny ciąg narracji. Należy przy tym uwzględnić zmiany wielkości ujęć (od panoramicznego do zbliżenia), kierunek ekranu i zgodność linii oczu. Tempem sterują długość ujęć oraz rytm cięć. Szybsze cięcia zazwyczaj wywołują napięcie i podekscytowanie, na przykład w reklamach, podczas gdy dłuższe ujęcia mogą budować suspens i dawać czas na rozważania, na przykład w filmach dokumentalnych. Często stosuje się zasadę 180 stopni, która pozwala zachować spójność przestrzenną ujęć.
Masz pytania? Znamy odpowiedzi.
Ile jest różnych typów ujęć?
Filmowcy znają dziesiątki typów ujęć. Użytkownicy programu Premiere Pro zazwyczaj pracują z 10–15 kategoriami, takimi jak ujęcia panoramiczne i średnie, zbliżenia oraz różne kąty kamery.
Co to jest lista ujęć filmu?
Lista ujęć stanowi szczegółowy plan wszystkich ujęć wymaganych w danej scenie lub w projekcie. Program Premiere Pro umożliwia porządkowanie i śledzenie takich ujęć przy użyciu markerów oraz metadanych.
Jakie ujęcie jest najpopularniejsze w filmach?
W filmach powszechnie używa się planu średniego. Pozwala on elastycznie ukazywać dialogi i akcję. Jest go też łatwo skonfigurować i zmontować w programie Premiere Pro, uzyskując płynne sekwencje.
title
Typy ujęć w filmach: Całościowy przewodnik
tags
caas:content-type/article,caas:products/premiere-pro,caas:product-categories/video,caas:topic/types-of-shots,caas:topic/filmmaking
description
Zacznij myśleć jak operator filmowy. Poznaj najpopularniejsze rodzaje ujęć filmowych i dowiedz się, kiedy oraz w jaki sposób używać ich, aby osiągnąć najlepsze efekty.
cardImage
cardImageAltText
Ujęcie panoramiczne krajobrazu naturalnego